Aslında Ayhancan’ın DTM Şampiyon olacağını geçen sene için yazmıştım.

Fakat, Manthey DTM Porschelerini rekabete hazır hale getiremeyince geçen sezon bizim hesap tutmadı.

Artık sıra bize gelmez dedim kendi kendime… Yanılmışım.

Ayhancan bu sezona ortalarda başladı birkaç kez de öne çıkmayı başardı.

Bu yıl rakipleri gerçekten dişliydi. Hangisini desem?...

Wittman, başlı başına belâ sürücü, yapıştı mı bırakmayan cinsten.

Rast, kıdemli bir şampiyon, işi biliyor, pes etmiyor.

Preining, Ayhancan’ın takım arkadaşı. O da DTM Şampiyonu olmuştu.

Thimm de iddalı pilot. Feller de öyle.

Van der Linde her an her şey yapabilecek kardeşlerden teki.

Engel, kafaya koymuş gidiyor. Maini, her yarışın pilotu adeta.

Auer, bu şampiyonayı alacak gibiydi, ama Güven engeli onu ikinciliğe itti.

Anlayacağınız, müthiş bir DTM sezonu yaşadık.

Ayhancan savaşarak bu ünvanı elde etti.

Bilhassa son yarışta Rene Rast’ı perişan etti. Adam çok bozuldu…

Ama her dikleneni Ayhancan indirdi.

Son tura doğru, Wittman canını dişine takıp geçti Ayhancan’ı…

Ama finish çizgisine yaklaşırken, Ayhancan ezdi geçti Wittman’ı…

Müthişti, müthiş.

Hâlâ yarışın etkisindeyim.

Ağlattın oğlum bizi ağlattın.

Sevinçten ağlattın.

Olmazı başardın.

Anlından öpüyorum.

Hem adamsın.

Hem de pilot.